ద్విపదభాగవతం - మధురకాండ : ముచుకుందుని వృత్తాంతంబు
“ఎవ్వఁ డాపురుషుఁ డందేల నొక్కరుఁడు
నవ్విధి నిద్రితుఁడై యుండఁ గోరె?
అతని చూపులఁ గాలయవనుఁడు కాల
గతమేమి? ఆయన కథఁ జెప్పవలయు”
ననుఁడు నా శుకయోగి యా రాజచంద్రుఁ
గనుఁగొని విస్మయకలితుఁడై పలికె. - 620
“కురువిభుఁ డిక్ష్వాకుకులవార్థి చంద్రుఁ
బరహితచంద్రుఁడు ప్రథనసాహసుఁడు
మాంధాతసుతుఁడు నిర్మలమతి సత్య
సంధాన్యుఁ డఖిలరాజన్యశేఖరుఁడు
ముచికుందుఁ డనువాఁడు మును దేవతార్థ
మచలితస్థితిఁ బోరి యసురలనోర్చె,
అతనిని మెచ్చి యింద్రాది దేవతలు
యతులితంబగు వరమడ్గవే యనిన
నారాజు పెక్కండ్రు యసురులతోడఁ
బోరాడి తనియకవో “నిద్రఁబోవ
వరమిండు నన్ను నెవ్వఁడు మేలుకొలుపుఁ
బొరివాఁడు భస్మమై పోయెడు” ననుచు
దివిజుల వీడ్కొని ధృతి నొక్కశైల
వివరంబు సొచ్చి యవ్విధి నిద్రవొంద
హరిమాయఁ బడెఁ గాలయవనుఁ డీరీతి